Οι μέρες που δακρύζουν

Η Μυρσίνη, φοιτήτρια της Αρχιτεκτονικής, και ο αδερφός της ο Αχιλλέας, που προετοιμάζεται για να δώσει τις εισαγωγικές εξετάσεις στο πανεπιστήμιο, ζουν ο καθένας με τον δικό του τρόπο την εξέγερση του Πολυτεχνείου, τον Νοέμβρη του 1973, στην Αθήνα. Τέσσερις μέρες, στις οποίες ο καθένας αναμετριέται με τον εαυτό του, τον φασισμό, τον έρωτα, τον θάνατο. Τέσσερις μέρες γεμάτες μεγάλες αποφάσεις, κρίσιμες πράξεις, συγκλονιστικά συναισθήματα. Τέσσερις μέρες, μέσα και έξω από το κατειλημμένο Μετσόβιο Πολυτεχνείο, όπου τα γκλομπ, τα δακρυγόνα, οι σφαίρες της δικτατορίας των συνταγματαρχών σφίγγουν τον κλοιό γύρω από τις φοιτήτριες και τους φοιτητές και δρομολογούν εξελίξεις.
«Δεν ξέρω αν θα ρίξουμε τη χούντα. Θα ρίξουμε πάντως τη σιωπή».

«Δεν είναι μόνο το χρονικό της μεγάλης εξέγερσης των νέων εκείνης της γενιάς που πραγματεύεται μέσα στις σελίδες του βιβλίου της, η Αλεξάνδρα Μητσιάλη. Είναι το απόσταγμα της ευωδιάς των νιάτων, του έρωτα, της αγωνίας, της μουσικής, της επανάστασης. Είναι η προσωπική μνήμη μιας γυναίκας που ήταν νέα και βρέθηκε στην δίνη των μεγάλων γεγονότων της πρόσφατης ιστορίας και που η μνήμη-κεντρί- την επαναφέρει στις μέρες που για κείνη δεν τελείωσαν ποτέ. Είναι η ιστορία της Μυρσίνης και όλης της γενιάς της. Της λεγόμενης γενιάς του Πολυτεχνείου. […] Παρότι διατρέχει σκοτεινές σελίδες της πρόσφατης ιστορίας, το βιβλίο της Αλεξάνδρας Μητσιάλη στάζει φως.»
Ελένη Πριοβόλου, Fractal